In het oudst bewaard gebleven kerkerekeningenboek van 1687-1702 wordt reeds melding gemaakt van het feit dat de kerkvoogdij kleine stukjes grond verhuurde aan inwoners uit het dorp om er hun groenten en peulvruchten te kweken. In 1688 is sprake van "een thuijn omtrent een halff pondemate op het Zuijd van de buijren wordende bij boelgoet aen ackers verhuijrt". In 1691 komen de volgende posten in de rekeningen voor: "5.2.0 ontvangen van Heijn Heijns wegens twee jaar huijr van drie ackers  thuijn; 3.0.0 van Isbrant Johannes wegens twee ackers thuijn; 1.17.0 van Marten Willems een jaar huijr van drie ackers thuijn; 1.12.0 van Bastiaan Jelles van een acker thuijn; 0.14.0 van Jan Harmens wegens 1 jaar huijr van een acker thuijn". Daarna komen er lange tijd geen posten in de rekeningen voor die wijzen op inkomsten uit tuinactiviteiten. Wanneer in 1831 het kosterijplaatsje aan de Goudtsjeblomsteech voor het eerst niet meer wordt verhuurd, worden de bijbehorende vier stukken land los verhuurd. Hierbij behoort ook een perceel, groot vier pondemaat, gelegen langs de Boalserter Feart dat later bekend zal worden als "de Bouwviere". De verhuur als los kerkeland duurt tot 1851. In dat jaar wordt te Easterlittens een commissie van werkverschaffing opgericht. De armoe en werkloosheid was vooral in de winter groot onder de arbeidende stand en de schippersbevolking, waarvan de laatstgenoemde categorie te Easterlittens steeds talrijk vertegenwoordigd is geweest. De commissie van werkverschaffing leverde een bijdrage door deze armen en minder gegoeden in de wintertijd 'iets te laten verdienen en hen daardoor in de gelegenheid te stellen om in eigen onderhoud en dat van hun gezinnen te voorzien.      ' De commissie, ook wel vlascommissie genoemd, huurde in 1851 en 1852 de vier pondemaat voor f 200,-, later voor f 150,- per jaar van de kerkvoogdij en verbouwde er in de zomer vlas op. Het vlas werd dan in de winter door de werklozen verwerkt tot producten, welke later verkocht werden voor een zodanige prijs dat er enige winst kon worden gemaakt. De commissie van werkverschaffing was ook op andere wijze actief. Zo betaalde de kerkvoogdij in 1856 aan penningmeester Jan Willems de Roos f 13,26 “wegens de vervloering van de Goudtsjeblomsteech met stalt en opslag", door werklozen uitgevoerd. In 1859 betaalde de kerkvoogdij aan de commissie f 200,- "als aannemingssom voor 't vervoer van 500 kubieke ellen aarde naar de Buremieden". In 1861 ontving de commissie f 44,21 voor steenkloppen. Nadat men reeds enkele jaren minder gebruik van de werkverschaffing maakte, werd in 1864 door de gemeenteraad besloten de commissie op te heffen onder bepaling "dat al haar bezittingen zouden komen ten voordele van de algemene armvoogdij". Easterlittens is de enige plaats in de gemeente geweest waar een dergelijke commissie heeft bestaan waarvan de leden door de gemeenteraad werden benoemd. De Bousfjouwere. In 1866 werd de vier pondemaat land voor het eerst als volkstuin gebruikt. De kerkvoogden verhuurden het tot 23 percelen verkavelde land in de herberg. Dit geschiedde bij opbod met inbegrip van strijk- en verhooggelden en voor een periode van drie jaar. De huuropbrengst in het jaar 1866 bedroeg f 244,59. Enkele artikels van de huurvoorwaarden luidden: - "als huurders worden alleen aangenomen personen die te Oosterlittens wonen en tot volkomen genoegen van verhuurders (kerkvoogden) zijn; -  tot strijkgeld wordt uitgeloofd 20 cents voor ieder perceel en tot verhooggeld 10 cents van elken vollen gulden". In 1888 werden de verhooggelden afgeschaft. Een tegelijkertijd ingediend voorstel m.b.t. "de wenselijkheid de Bouwviere weder meer aan zijn oorspronkelijke doel te doen beantwoorden en dus alleen arbeiders en geen burgerlieden als huurders toe te laten" behaalde geen meerderheid in het college van kerkvoogden en notabelen. In 1894 werd de Bouwviere opnieuw verkaveld, nu tot 38 kleinere percelen. Tot in 1917 werd de huur van de Bouwviere in de herberg betaald. Bij deze gelegenheid waren personen aanwezig, welke geen bouwgrond in huur hadden en zich er later op beroemden “op kosten van de kerk koffie te hebben gedronken en een zak vol sigaren te hebben meegenomen naar huis". Het resultaat van dit voorval was dat in volgende jaren de tuinhuur werd opgehaald. In 1918 werd de publieke verhuring afgeschaft en een uniforme huur prijs van f 5,- per perceel vastgesteld. Ongeveer 1972 werd t.g.v. een verminderde belangstelling de noordelijk gelegen helft van de Bousfjouwere veranderd in weiland. De Suderbou. In 1917 kwam in de gemeenteraad van Baarderadeel de voedselvoorziening in Nederland ter sprake. Naar aanleiding van deze besprekingen besloten de kerkvoogden van Easterlittens, evenals die uit andere dorpen in de gemeente, om greideland om te zetten in bouwland. Een deskundige achtte het door kerkvoogden voor dit doel aangewezen stuk greideland, het tegenwoordige sportterrein, zeer geschikt om er bouwland van te maken. Dit land maakte aanvankelijk deel uit van de Buorrefinne maar werd er tussen 1911 en 1912 van gescheiden door het graven van een sloot. In 1918 werd het gescheurde perceel beplant met aardappelen, rapen en kool. De geteelde producten gingen naar de veiling en naar het distributiebureau. Na de Eerste Wereldoorlog werd door kerkvoogden en notabelen besloten de bouwgrond te verkavelen tot perceeltjes tuingrond. Na de Tweede Wereldoorlog verflauwde de belangstelling voor de Zuiderbouw en bleven diverse percelen braak liggen. In 1954 is deze weer veranderd in weiland. Als zodanig is het gebruikt tot 1962, toen het sportterrein is aangelegd.

De belangrijkste oeververbinding in Easterlittens is de brug over de Frjentsjerter Feart. De oudst bekende oeververbinding was een hoge tille die in 1659 nog aanwezig was. Vanouds waren de eigenaren van de tien stemdragende boerderijen aan de westzijde van de vaart (Molenhorne, Wieuwens en Skrins) belast met het onderhoud van de brug en de beide bruggehoofden. Later zijn er andere onderhoudsplichtigen bijgekomen door uitbreiding van de bebouwing aan de westzijde van de vaart.   De brug was een zgn. flapbrug of valbrug die door de passanten zelf bediend moest worden. Aan de westzijde van de brug bevond zich een heechhout voor voetgangers. Het onderhoud van de brug is in 1857 door de gemeente overgenomen. De afkoopsommen bedroegen f 200,- voor de brug en voor de beide brughoofden elk f 75,-. De gemeenteraad besloot in 1857 om een wielbrug te bouwen. Daarom werden de flapbrug en het heechhout afgebroken en werd de doorvaart aanmerkelijk verbreed. De eerste door de gemeente benoemde brugwachter was Frans Hendriks Zaadstra die in het café naast de brug woonden. Door de schippers moest bruggeld worden betaald. Ook besloot de gemeenteraad tol te heffen voor wagens en vee. In 1874 werd de tol bij de nieuwe verpachting van de brug opgeheven.   In 1898 werd de brug geheel vernieuwd en in 1928 werd besloten tot de bouw van een basculebrug. In 1912 werden op de brug lantaarns geplaatst ter beveiliging van de scheepvaart. In 1988 is de brug nogmaals vervangen.

In 1913 leek de komst van elektrische verlichting in Baarderadeel aanstaande. Toen eind december van dat jaar de voorlopige aanvragen voor aansluitingen van particulieren bemoedigend bleek te zijn (59 aansluitingen in Easterlittens) besloot de gemeenteraad tot aanleg van elektrische verlichting in de gemeente. De Eerste Wereldoorlog zorgde er echter voor dat de plannen niet tot uitvoering kwamen en daarom nam de kerkvoogdij zelf initiatieven om te komen tot elektrische verlichting. Er wordt een vereniging opgericht die de dynamo zal aanschaffen en laten plaatsen, de leidingen zal aanleggen en de lampen opstellen. De directie van de zuivelfabriek stelt haar gebouwen ter beschikking voor het plaatsen van de dynamo. Niet alleen de kom van het dorp wordt op het elektriciteitsnet aangesloten, ook Wieuwens, Molenhorne, Pelsen, de vellenbloterij van Van der Feer en de helling worden aangesloten. Twintig huisgezinnen op Wammert, Skrins, Langwert en een aantal woningen aan de Baerderdyk worden niet op het net aangesloten, evenals herberg Huylckenstein. De plannen worden verwezenlijkt en de “buorren” werden vanaf 1919 door de zuivelfabriek van stroom voorzien. Easterlittens was daarmee het eerste dorp in de gemeente met een eigen centrale. Deze leverde stroom voor de verlichting in de woningen en voor de straatlantaarns die op diverse plaatsen in het dorp waren geplaatst. In 1920 verzocht de “Coöperatieve Vereniging tot Exploitatie van de Electriciteits-voorziening” aan het gemeentebestuur om het bedrijf over te nemen. Eerder was al de exploitatie van het elektriciteitsbedrijf in Mantgum overgenomen. Bij de onderhandelingen met het gemeentebestuur bleek het geboden bedrag onvoldoende en bleef de vereniging tot 1928 bestaan. Op 1 januari 1928 nam het PEB in Leeuwarden het bedrijf over van de plaatselijke vereniging die toen is opgeheven.

De geheimen van Barslet is een Nederlandse televisieserie. De zeven afleveringen gaan over de vreemde gebeurtenissen in het fictieve dorp Barslet. In elk deel zijn dezelfde gebeurtenissen te zien, maar telkens vanuit het gezichtspunt van een ander personage, waardoor er min of meer zeven waarheden zijn. Op 6 oktober 2012 was de eerste aflevering te zien bij de NCRV. De meeste opnames zijn gemaakt in Easterlittens, dat daarmee decor stond voor Barslet. De opnames vonden plaats van mei tot november 2010. Tientallen inwoners van Easterlittens deden als figuranten mee aan scenes in het café en op It Plein.

Al in het jaar 1542 wordt melding gemaakt van een nachtwacht. Deze moest de bevolking beschermen tegen vreemde troepen die plunderend door het Friese land trokken. Ook tijdens de 80-jarige oorlog (1568-1648) had Friesland zwaar te lijden onder de Spaanse overheersing. De Friese Staten zorgde in 1581 voor een betere organisatie ter verdediging van de bevolking op het platteland. Daarnaast moesten de grietenijbesturen van Westergo ’s nachts wachten aanstellen die op de binnendijken van de delen wacht hielden (1587). In Baarderadeel werd voor de wacht met zes man te paard door Easterlittens en Winsum gezamenlijk één man en paard geregeld. In het jaar 1829 stelde het gemeentebestuur van Baarderadeel op last van G.S. per dorp een nachtwacht aan. De nachtwacht had tot taak de veiligheid en rust van de inwoners te bevorderen. In elk dorp werd de nachtwacht gekozen uit de meest betrouwbare inwoners tussen de 18 en 50 jaar. Ook Easterlittens had een nachtwacht. Vanaf 1867 verleende de kerkvoogdij hiervoor een jaarlijkse subsidie. In 1880 werd aan Pieter van der Meer en Klaas Jacobs Visser een toelage van f 50,- betaald. In 1882 besloot de gemeenteraad de nachtwacht vanwege de hoge kosten op te heffen. Toch is er in de winter van 1887-1888 nog eens wacht gelopen om arbeiders in de gelegenheid te stellen iets bij te verdienen in de moeilijke wintermaanden.